یادداشتهایی برای دلم!

 دل مهربونم!

 می دونم که مدت مدیدی آسمون چشات بارونی و دریای وجودت

 طوفانی بود. می دونم دل به دل پاییز سپرده و دست تو گردن رنجش،

  انداخته بودی (...) چه روزا و لحظه هایی که دنیات تو اشغال

  یاس های یأس نبود!

 و چه ...

 برای آسمون دلت خورشیدی همیشگی آرزو کردم!

 من اینکارو کردم و تونستم و (...) تونستم! طلوع دوباره ت مبارک...

 آرزوی بهترینها رو برات دارم؛ به تو ای مهمترین

 به تو می بالم

 به تو ای مهربانترین و دوست داشتنی ترین

 می بالم   .

شیدای وجود نازنینت

....................................................................

 پس گفتار:

 به نظر من مهمترین چیزی که وجود داره ، گوش دادن به همون

  نداهای آشنای دلمونه. مطمئنا تا حالا شده ببینیم که انگاری دلمون

  داره باهامون حرف می زنه؛ منظورم هموناست.

 بهش گوش بدید تا به آرامش برسید. به قول پائولو کوئلیو: دل ها

  هدایتگرند. البته پائولو سپرده گاهی هم خیانت کار می شن! و باید

  مراقب بود درست مثل هر چیز خاکی و مادی دیگه! شاید واقعا

  مشکل اینجاس که دیگه کسی تمایل نداره خودش باشه! این روزا

  چند بار دلمون خواسته جای فلان و بهمان باشیم؟ چرا خودمون

  نباشیم؟

 من معتقدم اگه حالا دارم نفس می کشم پس حتما خداوند اینطور

  صلاح دونسته و معلومه که هنوز می تونم مفید باشم. خداوند که

  برترینه به وجود من اهمیت می ده ، پس چرا خودم اینطور فکر

  نکنم؟. به جای اینکه کلی انرژی پای اینکه" بالاخره کاشکی جای

  کی بودم؟ " هدر بدیم بهتره به وجود خودمون اهمیت بدیم و حتا

  گهگاه یه کارت پستال هم واسه خودمون پست کنیم. چه عیبی

  داره؟ تازه به این شکل با خودمون و دلمون صمیمی تر میشیم و

  راحت تر می تونیم باهاش حرف بزنیم.

 باور دارم که کار عاقلانه ایه.

 واسه همینه که تو دنیای بی کسی و تنهایی که واسم ساختند، همون

  دنیای نامردی و خیانت، ریا و بی صداقتی؛ تونستم خودم باشم بی

 هیچ نقاب و دروغی.

 من اونقدر به وجود خودم اهمیت می دم که دنیای پر از دروغ

  نقاب دارای دوروبرم ، دنیای قشنگ دلمو خراب نکنه. این باعث

  میشه آدم ضعیفی نباشم.

 در واقع بجای خوندن یه عالمه کتابای روانشناسی واسه ازدیاد

  اعتماد بنفس، فقط به خودم و مفید بودنم شک نمی کنم.

 واسه همه ی مردم خوب دنیا آرزوی موفقیت و شادی دارم.