الا ترنم بهاری خدا کند که بیائی

_ می خواهم روحم را آزاد کنم تا بتواند از تمامی عطایای یک روح لذت ببرد. 

هنگامی که چنین چیزی ممکن باشد، سعی نمی کنم پستی وبلندی های ماه را  

بشناسم، و یا پرتوهای خورشید را تا سرچشمه شان پی بگیرم. نمی کوشم زیبایی  

یک ستاره، یا انزوای تصنعی یک انسان را درک کنم.  

آن گاه که رهایی روحم را بیاموزم، از سپیده دم پیروی می کنم و در طول زمان،  

با او باز می گردم. آن گاه که رها کردن روحم را بیاموزم، در جریان های  

مغناطیسی ای غوطه ور خواهم شد، که به درون اقیانوسی جاری اند که در آن،  

تمامی آب ها گرد می آیند تا روح جهان را تشکیل دهند.  

آن گاه که رها کردن روحم را بیاموزم،  

می کوشم برگ شکوهمند آفرینش  

از آغاز بخوانم... 

جان موییر  

سلام بر شهید عشق و لطافت 

سلام بر حسین فاطمه و علی 

سلام بر ثار الله 

_ و امروز،  

 زیر چکمه ی اندیشه هایمان، پیکر مظلومان را له می کنیم،  

سرهایشان را برنیزه های نادانی می افرازیم و کف مهربانان را، با   

میخ های اعمالمان بر صلیب خودخواهی می کوبیم، و خود،  

بر مصائب حسین (ع) می گرییم.     

_ و دیروز حسین (ع) گفت: کجاست یاری کننده ای که مرا یاری کند!  

الا ترنم بهاری خدا کند که بیائی

قطعه ی گمشده ای از پرپرواز کم است  

یازده بار شمردیم و یکی باز کم است  

این همه آب که جاریست، نه اقیانوس است 

عرق شرم زمین است که سرباز کم است  

اللهم عجل لولیک الفرج