کاشکی و کاشکی!!

قدیما!

فک می کردم آدما یه جایی از زندگیشون "اشتباه" می کنن

بعدش "حسرت" می خورن

واقعا واقعا تازه فهمیدم که اینطور نیس!

حسرت خوردن ربطی به اشتباه کردن یا نکردن نداره که

نمیدونم بگم خوشبختانه یا متاسفانه؟!

هر روز که میگذره

فشار دستهای اون خاطرات خیلی ناب رو بیشتر دور گلوم حس می کنم!

"غافل از معجزه ی تو شد وجودم

اسیر جادوت"

کدومش سخت تره؟

نگهداشتن خاطرات خوب یا بد؟

فک کنم بالاخره یه روز با بداش میشه کنار اومد!

خاطرات هر چی ناب تر، کشنده تر!

اسکار وایلد میگه:

خوشبختی چیزی نیست که آن را حس کنیم

فقط باید آن را به یاد آوریم!

خودم میگم: نه زمانی که همه ی توان احساسیت ته کشیده!

مشکوکم!

به "عشق" هم مشکوکم

با این حال

آیا از این برهوت "وهم" راه نجاتی هست؟!

زندگیم دیگه تنوری نیس

پاک بیات شده

از تنور خاموش

نمیشه توقع شنیدن بوهای خوب داشت

این پایانی بود که آرزو شد!

پایانی نپذیرفتنی!

هنوز یه "کاشکی" ته دلم جا مونده!