روان داغان من!

امروز دوشنبه 22 فروردین 1401

فردا و پنجشنبه رو هم میرم سپهر و بعد تمومه..

شایدم یه شروع! چه میدونه کسی!

با یکی آشنا شدم.. تجربه خیلی جدیدی بود.. هم جالب و هم نه!

انگار خودم هم نمیدونم چی میخوام!

حتی یارو خودشم اینو بهم گفت!

چرا نمی تونم بیخیال همممممه چی شم؟!!!!!!!

چرا نمی تونم مث آدمای دیگه راحت بگیرم؟!

خب اینو که همه میدونن زندگی راحت نیس

اما این دیگه عذابه که یه جاهایی نتونی بیخیالش شی!

خیلی دلم میخواد بتونم همین یارو رو انتخاب کنم و باهاش بمونم

با هم بریم تئاتر و کنسرت

منم عاشق موسیقی راک و متال بشم

اونم بخاطر من موهاشو کوتاه کنه

باهم قدم بزنیم بستنی بخوریم.. همون بستنی صورتیا

شبا گیتار بزنه.. کتاب بخونم واسش.. قهوه درست کنه.. تا صبح بیدار بمونیم

بریم آنتالیا بگم من بعد با من اینجا خاطره داری..

کلللی خاطره تو دنیا بسازیم.. آخرش به خوشی بمیریم..

عاشق این زندگیم.. این زندگیه

---------------------------------------------------

درگیر پارادوکسم.. میدونم..

مثلا گاهی فک میکنم گذشته افتضاح بوده و گاهی فک میکنم هیچی مث گذشته نمیشه!!

اینا دیالوگای فیلم The Last Letter From Your Love:

گذشته میتونه سرمست کننده باشه

میتونه تورو به خودش جذب کنه

میتونه این توهم رو ایجاد کنه که اون موقع همه چیز بهتر بوده،

تو خوشبخت تر بودی

یا تجربیاتی که اون موقع داشتی قشنگ تر بوده

میتونه ضعیفت کنه

تورو در خاطرات دردناک، دلشکستگی ها و ناامیدی ها محبوس میکنه

حتی تورو ازتلاش دوباره برای خوشحال شدن منع میکنه

میگن اگر از اشتباهات گذشته درس نگیریم، 

مجبوریم دوباره اونهارو تکرار کنیم

ولی میتونیم یاد بگیریم که گذشته رو رها کنیم 

یاد بگیریم به جلو حرکت کنیم

منطقی باشیم اما

نذاریم منطقمون از توانایی ما برای تجربیات مجدد جلو بزنه..

-----------------------------------------------------

پ.ن: من می ترسم.. از تجربیات جدید