به سکوتی عظیم دچارم...........!!

به سکوتی عظیم دچارم و حس می کنم که توی این عذاب رها شدم....

"خدا" ای بزرگترین، پس .....؟!

و "من" همچنان رها شده!! ....... عجیب و ناممکن بود!!....

و به ناچار همچنان "سکوت" می کنم.....

 آب را گل نکنیم...

در فرودست انگار، کفتری می‌خورد آب

یا که در بیشه دور، سیره‌یی پر می‌شوید

یا در آبادی، کوزه‌یی پر می‌گردد

آب را گل نکنیم

شاید این آب روان، می‌رود پای سپیداری، تا فرو شوید اندوه دلی

دست درویشی شاید، نان خشکیده فرو برده در آب

زن زیبایی آمد لب رود،

آب را گل نکنیم

روی زیبا دو برابر شده است

چه گوارا این آب

چه زلال این رود

مردم بالادست، چه صفایی دارند

چشمه‌هاشان جوشان، گاوهاشان شیرافشان باد

من ندیدم دهشان،

بی‌گمان پای چپرهاشان جا پای خداست

ماهتاب آن‌جا، می‌کند روشن پهنای کلام

بی‌گمان در ده بالادست، چینه‌ها کوتاه است

مردمش می‌دانند، که شقایق چه گلی است

بی‌گمان آن‌جا آبی، آبی است

غنچه‌یی می‌شکفد، اهل ده باخبرند

چه دهی باید باشد

کوچه باغش پر موسیقی باد

مردمان سر رود، آب را می‌فهمند

گل نکردندش، ما نیز

آب را گل نکنیم...

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم 

تو را به خاطر عطر نان گرم 

برای برفی که آب می شود دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام 

دوست می دارم

برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت

لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم

تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم

تو را به خاطر بوی لاله های وحشی

به خاطر گونه ی زرین آفتاب گردان

برای بنفشیِ بنفشه ها دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که ندیده ام دوست می دارم

تورا به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید ...

دوست می دارم

تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام ... 

دوست می دارم

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام ... 

دوست می دارم

برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و ... 

برای نخستین گناه

تو را به خاطر دوست داشتن ... دوست می دارم

تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم ... 

دوست می دارم ...

" پل الووار ، ترجمه احمد شاملو "

برگرفته از احمد شاملو

....................................................................................

پی نوشت(1):

کی به کیه، تو را بخاطر "عشق" دوست می دارم

نه بخاطر "حماقت"

تو را بخاطر "تمامی ارزش هایم" دوست می دارم

نه بخاطر "حقارت"

تو را بخاطر "جهان بزرگم" دوست می دارم

نه بخاطر "کوچکی رویاهایم"

....................................................................................

پی نوشت(2):

حالا هر چی، اما معتقدم که "دوست داشتن" واقعیه!

هر چقدر هم پشت ابر بمونه و همه اصرار داشته باشن که نیست، اما "حقیقته"...