فزت و رب الکعبه...

فزت و رب الکعبه 

 

رساله عشق

برگرفته از کتاب" عطیه برتر" اثر " پائولو کوئلیو" انتشارات " کاروان"

 

اگر به زبان مردم و

فرشتگان سخن گویم و

عشق نداشته باشم، به

نحاس صدا دهنده و سنج فغان

کننده ماننده شده ام.

اگر صاحب عطیه ی پیشگویی باشم و

آگاه باشم بر تمام اسرار و بر تمامی

دانش ها  ؛ اگر ایمانم چنان کامل باشد ، تا آن جا

که کوه ها را جا به جا کنم ،

و عشق نداشته باشم ،

هیچم.

و اگر تمامی اموالم را میان فقرا تقسیم کنم

و اگر بدن خود را به آتش بسپارم ،

اما عشق نداشته باشم ،

هیچ حاصلی به دستم نیست.

عشق ،

بردبار است،

عشق مهربان است،

در آتش حسد نمی سوزد،

کبر ندارد، غرور ندارد،

اطوار ناپسندیده  ندارد،

نفع خویش را خواهان نیست،

خشم نمی گیرد،

سوء ظن ندارد،

از ناراستی شاد نمی شود، اما

با راستی به شعف می آید.

در همه چیز صبر می کند،

همه را باور می کند،

همواره امیدوار

است ، و همواره ،

بردبار.

عشق

هرگز نابود

نمی شود ، اما

پیشگویی ها نیست

می شوند و زبان ها  پایان

می یا    بند  و  دانش

زایل  می شود  . زیرا

دانش   ما  جزیی  است  و

پیشگویی    ما   جزیی  است ،

اما   آن گاه   که  کامل  بیاید ،

جزیی   نابود  خواهد  شد.

اینک     اما   ،    سه چیز     می ماند :

ایمان  ،  امید  ،  و    عشق .

اما   برترین آن ها ،

عشق        است.

عشق. اگر عشق بورزید ، در ماورای شریعت اید، حتا اگر بر این آگاه نباشید.

عشق مستلزم اینست که از تمامی قوانین خداوند پیروی کنیم.

آن گاه که کسی عشق می ورزد، دیگر لزومی ندارد که از او خواسته شود پدر و مادرش

 را گرامی  بدارد  یا قتل نکند. برای مردی که نیکبختی هم نوعش را می خواهد ،

توهین است اگر از او خواسته شود دزدی نکند- چگونه می تواند از کسی که دوستش

دارد ، دزدی کند؟ و خواستن این که شهادت دروغ ند   هد  ، صرفا

اطناب کلام خواهد بود- چرا که هرگز چنین کاری نخواهد کرد، همان گونه

که نمی توانیم کسی را وادار به دوست داشتن دیگری کنیم.

پس:                  " عشق اجرای شریعت است"

عشق فرمانی است که توجیه تمامی فرمان های دیگر است.

" عشق زندگی است. عشق هرگز خطا نمی کند، و زندگی، تا زمانی که عشق هست

به خطا نمی رود. در بنیان تمامی مخلوقات، عشق همچون عطیه ی برتر

حاضر است- زیرا هنگامی که هر چیز دیگری به پایان می رسد،

عشق می ماند."

 باشد که انرژی عشق با طلوع آفتاب وجودش متجلی شود.

                                                                " آمین"

 شاد و پاینده باشید.

G__o__d is L__o__v__e

ما اغلب از فرداها قرض می کنیم تا وام خویش را به دیروزها بپردازیم!...

روحم موعظه ام کرد و ترغیبم کرد با گفتن "این جا،آن جا و فلان جا" ، به دور مکان حصار

 نکشم. پیش از آنکه روحم موعظه ام کند ، احساس می کردم هرجا قدم می گذارم ،

 از جاهای دیگر بسیار دور است.

اکنون دریافته ام هر کجا که هستم ، همه جاها را در بر دارد ؛ و مسافتی که می پیمایم ، دربرگیرنده همه مسافت هاست.

روحم اندرز داد و ملامتم کرد که با اظهار این سخن ، زمان را اندازه نگیرم :

تا آن ساعت ، گذشته را طنینی می انگاشتم که محو و فراموش می شود ،

و آینده را عصری می پنداشتم که احتمالا به آن نخواهم رسید ؛

اما اکنون آموخته ام

که در زمان کوتاه اکنون ، همه زمان ها ،

با هر آنچه که در زمان وجود دارد،

در دسترس است و تحقق می یابد.

خدای من ، آرزوی من و انجام من ؛ من دیروز توام و تو امروز منی.

من ریشه تو

 در زمین و تو گل من در آسمانی ، و ما در نگاه گرم خورشید ،

رشد خواهیم کرد.